فیزیک پزشکی / بیوفیزیک
حسین میرزائی؛ غزاله گرایلی؛ فاطمه سیدرضایی؛ علی کاظمیان
دوره 16، شماره 1 ، اردیبهشت 1401، ، صفحه 23-32
چکیده
در رادیوتراپی هنگامی که حجم هدف پیچیده است از چندین میدان پرتویی برای پوششدهی بافت سرطانی استفاده میشود. از این رو انطباق میدانهای مجاور و به حداقل رساندن تابشدهی به بافتهای سالم از اهداف مهم رادیوتراپی است. هدف از این مطالعه، ارائهی یک روش کلی برای تطابق میدانهای پرتویی مجاور و همچنین بررسی این روش در تکنیکهای درمانی ...
بیشتر
در رادیوتراپی هنگامی که حجم هدف پیچیده است از چندین میدان پرتویی برای پوششدهی بافت سرطانی استفاده میشود. از این رو انطباق میدانهای مجاور و به حداقل رساندن تابشدهی به بافتهای سالم از اهداف مهم رادیوتراپی است. هدف از این مطالعه، ارائهی یک روش کلی برای تطابق میدانهای پرتویی مجاور و همچنین بررسی این روش در تکنیکهای درمانی از قبیل پرتودهی مغزی نخاعی، پرتودهی پستان فوق ترقوهای با میدان کامل و میدان نیمه است. در این روش یک سیستم متعامد راستگرد که مرکز آن در ایزوسنتر بوده و همچنین دو میدان فرضی با نامهای میدان شمارهی یک و میدان شمارهی دو در نظر گرفته شده است. سپس با استفاده از روشهای ارائه شده، زاویههای محدود کننده، تخت، گانتری و همچنین اندازهی دهانهی محدود کننده برای هر دو میدان فرضی جهت تطابق بین صفحات کناری آنها محاسبه شده است. مقایسهی نتایج به دست آمده با سیستم طراحی درمان نشان میدهد که تکنیک پرتودهی مغزی نخاعی فقط در اندازهگیری زاویهی محدود کننده دارای خطا بوده که مقدار آن برابر با 198/0 درصد اندازهگیری شده است. بیشترین خطای به دست آمده در دو تکنیک فوق ترقوهای با میدان کامل و نیمه در محاسبهی اندازهی دهانهی محدود کنندهی میدان فوق ترقوهای حاصل شده که به ترتیب برابر با 05/21 و 6/18 درصد محاسبه شده است. در نهایت با توجه به نتایج به دست آمده میتوان از این روش جهت بهبود تطابق میدانها در تمام حالتهایی که از میدانهای درمانی مجاور هم استفاده میشود، با میزان خطای قابل قبول و همچنین بدون تغییر در اندازهی میدان استفاده کرد تا توزیع دوز یکسان حاصل شود.