نانوبیوتکنولوژی / نانوبیولوژی
ماه منیر کریم زاده؛ لادن رشیدی؛ فریبا گنجی؛ میترا احمدی؛ ستار طهماسبی انفرادی
دوره 8، شماره 4 ، دی 1393، ، صفحه 385-398
چکیده
این تحقیق با هدف تهیه یک سامانه مبتنی بر نانوذرات مزومتخلخل سیلیکا (MSN)، برای حمل داروی ریواستیگمین هیدروژن تارتارات و بررسی سمیت سلولی این سامانه، با و بدون دارو، روی رده سلولهای مغزی نوروبلاستوما SY5Y انجام شد. داروی ریواستیگمین هیدروژن تارتارات یک داروی آبدوست و آبگریز است که برای درمان و کنترل بیماری آلزایمر به کار ...
بیشتر
این تحقیق با هدف تهیه یک سامانه مبتنی بر نانوذرات مزومتخلخل سیلیکا (MSN)، برای حمل داروی ریواستیگمین هیدروژن تارتارات و بررسی سمیت سلولی این سامانه، با و بدون دارو، روی رده سلولهای مغزی نوروبلاستوما SY5Y انجام شد. داروی ریواستیگمین هیدروژن تارتارات یک داروی آبدوست و آبگریز است که برای درمان و کنترل بیماری آلزایمر به کار میرود. در این تحقیق نانوذرات مزومتخلخل سیلیکا سنتز شده و شکل و ویژگیهای ساختاری آنها، پیش و پساز بارگذاری با روشهای میکروسکوپ الکترونی روبشی، میکروسکوپ الکترونی عبوری، طیفسنجی فروسرخ تبدیل فوریه، پراش پرتو ایکس، ایزوترم جذب نیتروژن و آنالیز پتانسیل زتا مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آنالیز نشان داد که نانوذرات سنتز شده کروی بوده و ساختار یکسانی دارند. اندازه متوسط نانوذرات 13±100 نانومتر و میانگین اندازه روزنه آنها حدود 15/2 نانومتر است. میزان بارگذاری داروی ریواستیگمین در روزنههای نانوذرات 88/20 درصد وزنی با بازدهی کپسوله سازی 25 درصد به دست آمد. پروفایل رهایش دارو از این نانوذرات در سیالهای مشابه بدن و معده طی 24 ساعت، به ترتیب 5/70 و6/79 درصد به دست آمد که نمایانگر رهایش نسبتاً سریع دارو در محیط اسیدی است. بررسی سمیت سلولی این نانوذرات با و بدون دارو، با آزمون MTT روی رده سلولهای مغزی SY5Y انجام شد. نانوذرات بارگذاری شده با داروی ریواستیگمین خاصیت درمانی بیشتری از داروی ریواستیگمین (به تنهایی) روی سلولهای SY5Y داشتند.
انتقال هدفمند دارو / دارورسانی هوشمند
فریبا گنجی؛ فاطمه هوبخت؛ فرزانه قاسمی تحریر؛ ابراهیم واشقانی فراهانی
دوره 8، شماره 3 ، مهر 1393، ، صفحه 249-260
چکیده
داروی پیریدوستیگمین بروماید یک عامل جلوگیری کننده از فعّالیّت آنزیم استیل کولین استراز به صورت برگشتپذیر است که در پیشگیری از مسمومیّت با سمّ سومان (نوعی سلاح شیمیایی) کاربرد دارد. درین پژوهش، سعی شد با استفادهاز محلول حساس به دمای کیتوسان/گلیسرول فسفات، یک سامانهی آهستهی رهش با قابلیت تزریق برای این دارو تهیه شود. ابتدا ...
بیشتر
داروی پیریدوستیگمین بروماید یک عامل جلوگیری کننده از فعّالیّت آنزیم استیل کولین استراز به صورت برگشتپذیر است که در پیشگیری از مسمومیّت با سمّ سومان (نوعی سلاح شیمیایی) کاربرد دارد. درین پژوهش، سعی شد با استفادهاز محلول حساس به دمای کیتوسان/گلیسرول فسفات، یک سامانهی آهستهی رهش با قابلیت تزریق برای این دارو تهیه شود. ابتدا حساسیت دمایی و خواص رئولوژیکی محلول 2% وزنی/حجمی کیتوسان در محلول 1/0 مولار اسیدکلریدریک و درصدهای مختلف نمک گلیسرول فسفات مورد مطالعه قرار گرفت. درنهایت، رهایش داروی پیریدوستیگمین بروماید ازین سامانهی حساس به دمای قابل تزریق بررسی شد. نتایج حاصل نشان داد که افزایش میزان نمک گلیسرول فسفات در محلول کیتوسان موجب افزایش آهستهیpH ، کاهش زمان ژل شدن محلول، کاهش مدول الاستیک و استحکام ژل میشود. اثر غلظت نمک گلیسرول فسفات بر رفتار برگشـتپذیری ژل نیز بررسی و مشخص شد که در غلظتهای بالا از گلیسرول فسفات، ژلهای حاصل غیر برگشتپذیر است. درمقابل، با کاهش غلظت نمک فسفاتی، خاصیّت برگشتپذیری مشاهده شد. مطالعههای رهایش دارو نشان داد که هیدروژل حاوی w/v 2% کیتوسان و w/v16% نمک گلیسرول فسفات میتواند رهایش آهستهی دارو را برای یک دورهی 4 روزه فراهم نماید. همچنین سازوکار غالب در فرایند رهایش دارو ازین هیدروژل، سازوکار نفوذ فیکی است.